Lavinya hiç bunu düşünemedi. Acısı öyle sarmıştı ki etrafını dünya kendi dünyası olmaktan çıkmış diğerinin dünyasında bir kenardan izliyordu hayatı. Vicdan mı yapsa, gurur mu yapsa bilemedi. İçi kanadı baktıkça, baktıkça isyanı arttı ama hiç birşey söyleyemedi. İzlemekle yetindi...AŞK herkese böyle mi gelirdi? Ne olacağını bilemeden savruldukça insan daha mı fazla merak ederdi?
Hayatın üstüne hayat kurulur mu? İçiçe bir hayatı denemek istedi..Birbirinden habersiz bir hayatı. Lavinya daha çok gençti. Neyin can yakıcı olacağını bilemeyecek kadar aşık olmamıştı daha önce. İstemişti sadece, istemişse olmalıydı.
Şimdi Lavinya yarı kırıp dökük, yarı toplayamaya hazır hayatını bekliyor uzakta. İzliyor yine gizlice.. Hem izliyor hem de gözlerini yumuyor. Bir aşkı bu kadar istemenin bedelini ödüyor...
Mutlu şekilde ödüyor hemde. Çünkü bulduğu aşkı uzakta da olsa kalbini ona uzatıyor..
Lavinya yorgun ama gözleri hala sıcacık bakıyor... Çünkü artık aşk onu bırakmayacak biliyor..
Diğeri gitse de AŞK onunla kalacak biliyor...
o yüzden Lavinya yaşamayı tercih ediyor.
Bonafide
1 yorum:
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
Özdemir Asaf
Yorum Gönder