Arkadaşım eşek.

Uzun zamandır unuttuğum, nedense dün akşam oturup da birkaç gündür süren hastalığımdan mıdır ne Barış Manço'nun Nane Limon Kabuğu'nu söylüyordum durmadan,

akşam gelip bilgisayar başına geçince de, açtım dinledim bir kaç şarkısını... 

Hatırlayamadım bu özel günü..

12 yıl önce okuldan gelip televizyonu açtığımda haberlerde büyük bir kalabalık görmüştüm, herkes ağlıyor, herkes yollara dökülmüştü..

Belki aralıksız 2 saat ağlamıştım. Sanki baba yarısını kaybetmiştim...Tüm şarkılarını dinleyip dinleyip ağlamıştım. 

İlk ve sondu.

12 yıldan sonra şimdi yine aynı merakla ve özlemle dinliyorum ve garip bir hüzün yaşıyorum.. 

Gözlerim yine dolu..belki hassassım, belki çok özledim çocuk olmayı, belki de memleket kokusu istiyorum..

Her şarkısında  birşey buluyorum geçmişime ait, memleketime ait, özlemlerime ait.

unuttum sanmıştım da

Ama anladım ki ben unutmamışım hala Gülpembe'yi , Kol düğmeleri'ni, Kara Sevdayı, Sarı Çizmeli Mehmet ağa'yı, Sakız Hanım ile Mahur Bey'i, Nazar Eyleyi..Bugün bayram çocukları...

Ben unutmadım hala Arkadaşım Eşeği..

Huzurlu kal Barış abi, 

Bonafide