Son bir kaç gündür benzeri raporlar yazıyorum. Sürekli aynı cümleler, aynı tablolar, aynı grafikler...
Tek fark yorumlar...
gerisi kopyala yapıştır işte...
Sonra düşündüm de acaba hayatımız da hep aynı şekilde ?
Hayatımızda bir çok cümlelerimizi, ilişkilerimizi, tavırlarımızı aynı şekilde mi kuruyoruz acaba?
Aynı kalıplar, aynı ifadeler, aynı tepkilerle mi ?
Özel, itinalı, içten, samimi ne var gerçekten hayatınızda?
Sevgiliniz, anneniz-babanız dışında...
Biraz özgünlük katmaz gerekmez mi sizce de?
Kendin olmak derler ya, hani birazcık cümleler aynı olmasa kendin olsa,
senin tavrın, davranışın olsa, senin sevgin olsa, senin beklentin olsa...
Genel kurallardan, genel kalıplardan uzaklaşsak birazcık...
Aynı -seni seviyorum-ları kurmasak, aynı kavgaları yapmasak-
aynı gülümseyiş olmasa,
aynı günler, aynı işler, aynı yollar, aynı yüzler de olmasa keşke :)
Farklı yerlere gitsek, farklı işler öğrensek...
Aynılıkdan biraz el-ayak çeksek...
Yani hayatı kopyalayıp yapıştırmasak,
her güne yeni sayfalar açsak...
Bonafide
2 yorum:
Ben en çok çocuklardaki şaşırma eylemini seviyorum. Herşeyi sıfırdan öğreniyorlar(-mı??)
Hiçbirşeyi bilmesek tekrar tekrar yeniden öğrensek ve her seferinde tekrar kahkahalar atarak gülsek ya da hıçkırıklara boğularak ağlasak. En kötü şey sanırım bu iki duyguyu bile kaybediyor olmamız.
Duyarlılığımızı yitiriyoruz malesef :(
Şaşırmak ve keşfetmek kadar güzel bir duygu yok bence de, ikisi de birbirini tetikliyor ne de olsa..
Yorum Gönder