Anlamak Mümkün mü?

Bu kadar mı kopuk ve anlamsız ilişkiler içindeyiz, birbirimizi anlamaya çalışmak, hayatlarımıza saygı duymak bu kadar mı zor?

Yoksa ilişkilerdeki hep erkek egemen tarzın, yıllardan beri süre gelen kadının ikinci planda olması bu gelişmiş ve modern ve 'daha çok farkında' olduğumuz toplumda hala farkettirmeden ve sinsice devam etmesinden mi kaynaklanıyor? Bildiğim tek bir şey var, bir kadın olarak, bu yorucu ilişkilerin artık nereye kadar devam edeceği konusundaki şüphelerim. Evet tek bildiğim Şüphe!! 

Her ilişkide sevgili,arkadaş,aile..hayatımıza kattığımız onca insanı bu kadar sahiplenmek ve bir zaman sonra "kendi" doğrularımızın bir başkasının da "doğrusu" olduğunu yine "kendimizce" karar vermek de neyin nesi böyle? Farklı hayatlardan gelip, farklı düşüncelere, farklı duygulara sahip olup ve bunu da gayet olası olduğunu kabullenip hatta çoğu zaman bu farklılığı cezbedici bulup biraz içiçe girince insan neden bu farklılıkları törpülemeye kalkar ki?

Bu kadar mı zor ayrımlarla birarada yaşamak? 

Yoksa daha kendi içimizde bile bunu başaramadık mı? 

Kendini bulma çabasıyla, daha iyi ilişkiler kurabilmek, anlayabilmek için okunan onca bilgilendirici kitaptan sonra her bir düşünceyi fazla bensemeye çalıştıktan sonra aslında asıl amacın daha fazla bir "ben" olma çabası olduğu çıkarımı doğuyor bende. Ya da çok kötü bir birer uygulayıcıyız. Yeteneklerimiz sınırlı olsa gerek, yoksa bunun başka bir açıklamasını bulmakta zorlanıyorum. İçimizdeki bu bencil duyguları kendimizin yarattığını bile bile sonucunda hem sevdiğimizi hem de kendimizi kırmaktan öteye gidemediğimiz halde, neyin güç göstergesi olduğunu, neden hala bu duyguları yarattığımızı anlamıyorum. Kolay olan bu mu ? 

Kendimizi ve duygularımızı bile anlamak bu kadar zor mu ?

Eğer öyleyse bu gizliden gizliye çatışmalı ilişkilerde kimin galip çıkacağını merak ediyorum. Ya da kimin diğerinden önce yok olacağını...