Yaşadığımızı hissetmek için neye ihtiyacımız var?

Kurduğumuz hayata öyle bir yerleşiyoruz ki kimi zaman bir adım ötede nelerin olup bittiğini merak etsek de,  görmeye ya da yaşamaya cesaretimizin olmadığını fark ediyoruz. Nefes alıp verişimiz, her sabah uyanışımız, işimiz, öğünlerimiz, sohbetlerimiz, arkadaşlarımız, ailemiz, aşkımız her gün ve her gün bir öncekinden farklı olmadan ve bir çoğu otomatiğe bağlamışcasına ilerleyip gidiyor. Sonra bir bakıyoruz ki aradan günler, haftalar, aylar, yıllar geçmiş...20'sindeki meraklı, hayallerle dolu, özgür, bağımsız yeni ergen yerine 40'ında sadece kendi zevklerini bile ayıracak zamanı zar zor bulan, sorumluluklarının altında kimi -çoğu- zaman kendini unutan, bir -ben-den önce düşünmesi gereken bir çok şeyin olduğu ve her seferinde onların daha önemli olduğu bize öğretilmiş yapılması gerekenler listesiyle yaşayan bir birey oluvermişiz. 


En son yediğimiz hangi yemeğin tadını alarak, zevk alarak yedik ?
 En son bizi heyecanlandıran, içimizi kıpır kıpır eden hangi olaya şahit olduk ? 
Ne bizi gerçekten şaşırttı en son ?
Sevgilinin kokusunu getiren hangi rüzgara yüzümüzü döndük? Gözlerine baktığımızda hangi o büyük hayatı gördük? Canlılığı...Yaşadığının, var olduğunun kanıtı olan nefes almaktan ibaret olmayan canlılığı...
En son o büyük acıyı ne zaman hissetttik? Hani tüm bedeninizi saran, içinizden koparılanlara dayanmaya gücünüzün yetmediği, anlamsızca her seferinde kendinizi paraladığımız, sonrasında duru bir gölün üstüne sakinleşerek uzandığınızı hissetiğiniz, tüm enerjinizi boşalttığınız kadar büyük bir acıyı...

Yaşadığımızı biraz olsun hissedebilmek için oysa hangi adımı attık ki? 

Hayat sadece verilen sorumluluklardan, yapılması gerekenlerden, aynı monotonluklan, aynı sözlerden ibaret olmasa gerek... Bizi ayakta tutacak bir gücü içimizde biryerlerde bulmamız gerek.Ve zaman 20 yıl önceyi de sonrayı da gösterse her anda yapılacak, hayatın içine dalınacak bir neden olsa gerek..


Hayatı sadece kendi oluştuduklarınızın içinde kurmamanız dileğiyle...
Daha görecek çok şey var ve yaşayacak...