Pazartesi, Aralık 20, 2010

kumsal



Uzanmışım kumsalda
Güneş damlar içime
Kurumuş dudaklarımda
Unutulmuş bir beste
Yaşıyorum aheste
Kapılmışım rüzgara
Savrulup gidiyorum
Şimdi çok uzaklarımda
Nafile telaşlarım
Hayattan çalıyorum
***
Çok mu dertlendim nedir bugün güneş yüzünü öyle bir gösterdi ki -ben burdayım dercesine
hiç ayrılmak istemedim ondan.
Öğle yemeğinde aldım sandwichimi, indim sahile, uzandım çimlerin üzerine yanıma gelen bir martıyla paylaştım yemeğimi...ardından sakin, huzurlu sıcakcık bir havada içime bol bol oksijen depoladım..kulağıma çocuk sesleri geliyordu yalnızca...Sahilde bir park ve parkın içinde bir çocuk havuzu..tüm bebekli aileler tüm gün neredeyse orda...
İnsan yalnız kalmalı ya bazen, yalnızlığını yaşamalı..
Doğayı, varlığını, hissedebildiklerini yaşamalı ya derin derin...
Onlardan biriydi işte benimki de bugün..
Günlerdir içimde biriktiğim tüm olumsuz enerjiyi bir anda toprağa bırakıverdim.
Bıraktım ki  güneş bana en iyi enerjisini versin diye.
Her günüm böyle geçsin
Her gününüz böyle geçsin
Güneş içinizi dışınızı ısıtsın.
Güneş size sevdiklerinizi getirsin.
Hayatınızın güneşini hiç bırakmayın.

Aşkla kalın,
Bonafide

Hiç yorum yok:

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...