Pazar, Nisan 25, 2010

Those were the days My friend..

Eskilerden bir parça kulağımda, pencere kenarındaki yatağımda oturmuşum..
Yanımda 10 sene önce saçmasapan bir çocukluk kavgasıyla tanıdığım,
sonraları hayatıma "iyiki" kattımış dediğim,
güzel anılarımı biriktirdiğim, biricik arkadaşım uyuyor..
Kendini penceden gelen serin havanın büyüsüne ve güneşin insanı mayıştıran etkisine bıraktı..
Günlerdir beklediğim,
bunun için planlar yaptığım an geldi..
Şimdi yanımda...
3 gün boyunca arşın arşın yol alıp gezdikten sonra uyurkenki huzurunu izliyorum..
Hala eskisi gibi...
Hala 10 sene öncesindeki gibi...
Güzel, masum ve tertemiz...



Bol bol eskilerden konuşmak ne de güzelmiş..
O günleri hatırlamak..
Ve hepsinde de bir gülümsemeyle karşılaşmak.
Sana bunları anlatan bir tanıdık sesin olması...
Baktığında onu görmen...
Sanki araya mesafeler girmemiş gibi kaldığın yerden devam etmen...
Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi...
Anılara anlarla anı eklemen...



Hiç yorum yok:

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...