Yine gelsen sen..
Açsa kır çiçekleri, güneş tenimizi yaksa, aldığımız her nefeste içimize bol bol oksijen depolasak..
İçimizi yakan sıcağa karşı belki biraz bizi serinletir diye dondurmalara yumulsak..
Sonra sahile insek, sıcak kumların arasına çıplak ayaklarımızla girsek..
Durmadan eğlensek, kahkahalar atsak etrafı önemsemeden..
O derin aşk hikayeleri anlatan romanlara gömsek kafamızı, hayaller üstüne hayaller kursak...
İllaki romandaki asıl kız ben(sen) erkek se kimse artık :)
O hafif yosun kokulu denizin ve dalga seslerinin arasında yarı uykulu, "huzur dediğin bu olur" dediğin anda güneşin batışını izlesek seninle,
sevsek herşeyi, kuşları, çocukları, kendimizi
sarılsak sıkı sıkı..
hemde o çocuksuluğundan hiçbişey bırakmadan.
olabildiğince saf, olabildiğince güleç, olabildiğince masum,
yorulmadan, kırılmadan, usanmadan bu hayattan
yine bıraktığın gibi...
yine eskisi gibi...
yine sevdiğin gibi...
Bonafide
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder