çocuk

Bugün bir pek küskünsün dünyaya çocuk

uzaklara dalmışsın,

gözlerin hüzün dolu...

Bugün hayatı yaşamak istemez gibisin, birileri ne kadar seni zorluyor olsa da.

Bir şeyler mi acıtıyor içini yoksa geçmiş mi, gelecek mi korkutuyor bilmez gibisin.

Kalabalığın içinde yalnız kalmak ne! yaşar gibisin bugün.

Sanki ruhun yorgun.

Sanki ellerinin kiri içinin temizliğini daha bir açığa vururyor da kimse görmüyor gibi..

Bugün kırgınsın, yeniksin ve yarın isyan edeceksin, sonra da savaşmaktan vazgeçip kabulleneceksin çocuk.

Belki de hepsini bildiğinden böylesin.

***

Bugün güneş doğar mı diye pencere kenarında gününü yarılamış yaşlılar gibisin. 

Gözlerini hüzün kaplamış ama ufacık bir aralıkta dudakların gözlerini kısıp ışık saçmaya hazır. 

Koca koca gözlerle aynı kapta, aynı suda bir sağa bir sola giden bir balık gibisin. 

Ne zaman canını bir şey yaksa, ne zaman bir darbe alsan hayattan, sevdiklerin ne zaman seni yarı yolda bıraksa geri dönüş yolunda hepsini unutacak gibisin. 

En saf halinle ve belki de bir insanın en güzel yıllarında kuracağı hayallerle sıkı sıkı inanarak yaşamaktan vazgeçmiş gibisin bu gün. 

Bu gün doğmayacak güneşi, açmayacak çiçeği, sevgiyi, sevgiliyi bekler gibisin. 

Bekleme...

Hayat beklemeyek yaşanmıyor çünkü. 

Bekleyerek yalnızca yaşlanılıyor çocuk. 

Yaşlanmaksa sana uymuyor.. 

Sen en iyisi mi bekleme...

Bonafide