Sensiz olmaz...

Bu sabah yalnız uyandım
Sensiz olmaz, sensiz olmaz
Tanıdık kokular yok
Sensiz olmaz
Kahvaltım anlamsızdı
Sensiz olmaz, sensiz olmaz
İlk sigaram bile tatsızdı
Sensiz olmaz
Anlaşılan alışmışım
Sensiz olmaz, sensiz olmaz
Bir verdiysem iki almışım
Sensiz olmaz
Aşk bir dengesizlik işi
Sensiz olmaz, sensiz olmaz
Dengeye dönüşen bir sevgi
Sensiz olmaz

Yine kendi kendime sormadan duramadım
Niye seni böyle istiyorum diye bulamadım

Yalnızlık zor, sokaklar çıkmaz
Sensiz olmaz, sensiz olmaz
Hep tekdüze, herşey dümdüz
Sensiz olmaz
Anlamak çözmeye yetmez
Sensiz olmaz, sensiz olmaz
Biraz telaşlı, huzursuz
Sensiz olmaz

Yine kendi kendime sormadan duramadım
Niye seni böyle istiyorum diye bulamadım

Gece gelmiş, yatağım boş
Sensiz olmaz, sensiz olmaz
Sen uzaktasın, ben uzanmış
Sensiz olmaz
Anlamak çözmeye yetmez
Sensiz olmaz, sensiz olmaz
Biraz telaşlı, biraz huzursuz
Sensiz olmaz 

Bülent Ortaçgil 

Bu sabah yine sensiz uyandım, kokunu aradım bulamadım..hepsi gitmişti.

Sessiz, boş bir odanın içindeydim.

Bu sabah yine üzgün uyandım...

Alıştıklarım mıydı yoksa hiç tatmadıklarım mıydı beni bu kadar üzen bilmiyorum.

Aradığım şey yoktu, boştum, aynıydı herşey.

Değişmeyen bir rüyaydı belki benimkisi, belki de olabildiğince gerçek, hemde hiç farketmek istemediğim.

Bu sabah sensizliğin bir kez daha farkına vardım.

hep böyle sürecek bir sensizliğin...

Anlıyorum elbet, ama anlamak içimdeki boşluğu dolduramaya yetmiyor. Beynimin içindeki neden sorularına cevap da vermiyor. ama anlıyorum elbet...

Benimkisi ne bir sürgün sevgisi ne de terkedilmişliğin izleri, ne uzaktandı sevgim, sadece kendimle,ne de tüm dünyayla paylaşabildiğim kadar aleni..

Biraz gizli..biraz huzursuz bir sevgi. 

Bu sabah yine alışamadığımı anladım. Ne çok alıştığım şey var sana dair halbuki...

Bu sabah telaşsız bir sevgiyle uyandım. 

Tüm geç kalmışlıkları umursamadan, biraz hüzünle, sakin sakin yaşadım...

Düşünmeyi bile bıraktım bu sabah.

Bu sabah sensizliği doyasıya yaşadım..